Mijn kleindochter van tien jaar moet naar een belangrijke training van reddingszwemmen die samenvalt met Sint Maarten. Dat is even een probleem want mijn kleinzoon van vier jaar wilt natuurlijk heel graag met zijn lampionnetje langs de deuren om snoep op te halen. Hij heeft de hele week al druk gerepeteerd en kent de Sint Maarten inmiddels liedjes uit zijn hoofd. Mijn dochter besluit om eerst haar dochter af te zetten en dan met haar zoontje in de buurt van het zwembad een flat op te zoeken waar ze Sint Maarten kan gaan lopen.

Gewapend met zijn lampion en rugzak voor de lekkernijen gaan ze op pad, ze hebben een uur de tijd. Weldra komt er een flat in het zicht; wel een beetje vreemd dat de toegang gesloten is met een slagboom… Toch maar voor die slagboom gaan staan en ja hoor hij gaat open. Auto geparkeerd en naar binnen, tot haar verbazing zit er een beveiligingsbeambte achter een loketje. Veel tijd om wat anders te zoeken is er niet dus aan de beambte gevraagd of ze met haar zoontje hier Sint Maarten mag lopen. De beveiligingsdame kijkt eerst wat zorgelijk maar ineens begint ze te lachen en zegt: “Ik denk dat de bewoners hier dit erg leuk zullen vinden”, de toegangsdeur zwaait open en gezwind lopen dochter en kleinzoon de galerij op.

Bij de eerste deur komt na een minuut of drie een oude man met rollator aan de deur, zijn mond valt open van verbazing en hij roept naar binnen “Truus, moet je nou eens komme kijken!” Een minuut later komt Truus, met wandelstok aangesjokt. Kleinzoon zingt dat het een lieve lust is en de twee oudjes pinken een traantje weg van ontroering. “Hier komt nooit iemand”, zegt de man “We vinden het zo leuk, komen jullie volgend jaar weer?” Beide gaan op zoek naar snoepgoed voor de kleine man en komen terug met een rolletje hoestpastilles.

Bij de volgende deur doet een oude dame open en begint spontaan met het kleine mannetje mee te zingen. Daarna gaat ze op zoek naar snoep en komt met een doosje bonbons terug. Op naar de volgende deur. Uit volle borst zingt de kleine man zijn repertoire en op een paar chagrijnen na vindt iedereen het geweldig. Hij wordt geknuffeld en moet beloven volgend jaar weer terug te komen. Hij krijgt van alles in zijn rugzak gestopt en heeft de tijd van z’n leven.

Thuisgekomen wordt de buit in de rugzak bekeken: dit is de vreemdste Sint Maarten zak die je ooit gezien hebt: kersenbonbons, rumbonen, chocoladerepen, plakjes cake, kaakjes, hoestbonbons, pepermunt, appels, mandarijnen en geld om zelf snoep te kopen. Mijn kleinzoon, mijn dochter en de bejaarden in die flat zullen deze Sint Maarten niet snel vergeten.

Will houdt van mooie verhalen. En ze opschrijven kan ze heel goed! In de rubriek WILL’S HOEKJE vertelt onze blogger Will over haar dagelijks leven en hoe nieuwe technologie daarin een grote of kleine rol speelt.