Wat was dat genieten. Wij waren heerlijk aan het lunchen toen er, vanuit het niet, een groepsgevecht naast ons uitbrak. Haren en stofwolken vlogen in het rond, gevolgd door een ijselijk gekrijs welke sneed door merg en been. Het was een groot contrast met de mensen eromheen. Iedereen zat versteend en geschokt te kijken, dat het net leek of wij midden in een stilleven zaten. Plotseling rende onze ober gewapend met een bezem op de meute vechtende katten af en joeg ze uiteen. De katten vlogen krijsend, met dikke staart en hoge rug, alle kanten op. Een andere ober stond opeens achter mij en zei op zeer klagende toon: “Miauw” in mijn oor. Gelukkig zat er geen plafond boven mijn hoofd, want ik was er anders letterlijk in gevlogen van het lachen.

’s Avonds na het diner zaten wij uitgerust en wel aan het terras met een toch niet zo lekkere wijn. 2 tafels naast ons zat een Engels stel behoorlijk te ruziën en langzamerhand ging het steeds harder te keer. Luidkeels schreeuwde ze dat ze de kamersleutel eiste, maar haar partner gaf niet toe. Hij stond op, maar kon amper op zijn benen staan vanwege het flinke alcohol gebruik. Meneer wankelde weg en mevrouw stond op bleef aan zijn arm hangen. Al slepend en al sloeg hij haar na een paar meter van zich af en maakt zich ijlings uit de voeten. Hier en daar weden luidkeels opmerkingen richting de dronken man gemaakt, maar de enige die opstond om te vrouw te helpen was mijn echtgenoot. Zij nam zijn hulp niet in dank af, rukte zich met een hele boze blik los en beende weg.

Tijdens de avondshow in het open lucht theater zagen wij die vrouw met driftige passen een aantal keer langs banjeren, waar ze duidelijk op zoek was naar haar beschonken partner. Plotseling kwam ook hij langs gewankeld en verdween door het hek naar het strand. Uren later zaten wij nog op het terras ons laatste glaasje wijn te nuttigen en toen zagen wij haar weer. Constant rondjes lopen. Wij maakte ons toch wel enigszins zorgen om dit stel en ’s nachts droomde ik zelfs over hun, geen leuke droom!

Ik stond op met een naar gevoel en in de ochtend keken wij naar ze uit. Ze verschenen echter niet aan het ontbijt en later ook niet bij de lunch. Ik zei nog: “Moeten we niet even navraag doen bij de receptie van het hotel?”

’s Middags zaten wij heerlijk aan het zwembad te genieten toen de rust plotseling verstoord werd. Een politiehelikopter vloog rondjes boven ons hotel en omliggende omgeving. Natuurlijk dacht ik meteen aan het stel van gisteravond: “Zou die dronken man soms verdronken zijn in de zee?” We vroegen het aan iedereen, maar niemand wist waarom die helikopter daar rondjes vloog. Na een uur vertrok de helikopter, missie voltooid!

Ik kon het maar niet van me afzetten en bleef uitkijken naar dat stel. ‘s Avonds aan het diner wie komen daar arm in arm binnen…

Jawel Jut en Jul, de verdere vakantie liepen zij innig gearmd in die bloedhitte, pfff. Onze lieve heer heeft rare kostgangers!

Will houdt van mooie verhalen. En ze opschrijven kan ze heel goed! In de rubriek WILL’S HOEKJE vertelt onze blogger Will over haar dagelijks leven en hoe nieuwe technologie daarin een grote of kleine rol speelt.