Heel lang geleden, in een tijd waarin mobiele telefoons en internet nog geen gemeengoed waren, leerde ik mijn man kennen. Zijn hobby was zeilen. Ik had watervrees, nog nooit op een boot gevaren, zelfs niet over een steiger gelopen. Voor hem wilde ik proberen mijn angst voor water te overwinnen en alles over zeilen te leren zodat het een gezamenlijke hobby kon worden. We kochten een negen meter lange zeilboot en ik kreeg les in de terminologie en bezigheden die je op een boot moet verrichten.

We gingen voor de eerste keer met onze boot een weekend het water op. Ik was gespannen tot op het bot, zou ik het allemaal goed doen? Eerst de haven uitvaren en dan op het open water moeten de zeilen worden gehesen en tegelijkertijd moet het schip met de neus tegen te wind in worden gehouden. Dat laatste werd mijn taak en manlief ging de zeilen hijsen. Het lukte mij voor geen meter om die boot in de wind te krijgen en te houden, we zwalkten alle kanten op. Na diverse pogingen werden de taken gewisseld, ik zou over het gangboord (wat op zich al vreselijk eng is voor iemand die geen “zeebenen” heeft) naar de punt gegaan en de fok hijsen. Mezelf goed vasthoudend aan de reling liep ik voorzichtig naar voren. Eenmaal daar zocht ik naar de fokkenval (toch wat opgedaan van de terminologie), maar kon de val niet vinden. Communicatie met elkaar bleek onmogelijk door de harde wind. Met handgebaren van de kapitein begreep ik dat ik bovenop de kajuit moest klimmen. Doordat de boot met de punt tegen de wind in lag dook hij steeds in de golven. Hier was ik niet op voorbereid en bij een volgende duik werd ik opgetild en neergesmeten op het dek. Ik schoof bijna van de boot af maar kon me nog net vasthouden aan de reling.

Mijn hart zat in mijn keel en ik dacht dat mijn laatste uur geslagen had. Ik moest toch weer in actie komen en op van de zenuwen klom ik weer op de kajuit naar de fokkenval. Het lukt mij uiteindelijk om de fok omhoog te krijgen. Trillend over mijn hele lijf en met heel pijnlijke knieën kroop ik weer terug naar de kuip. De verdere reis bleef ik zitten waar ik zat. Met de wind in de zeilen lig je constant schuin in het water, hoe harder de wind hoe schuiner je gaat. Je moet dan aan de lage kant zitten zodat je zowat met je kont in het water zit, doodeng! Ik was zo bang dat we om zouden slaan, zat helemaal verkrampt in de boot. Ik was dan ook dolblij toen we na een uurtje of vier in een haven aanmeerde en ik vaste grond onder mijn voeten voelde. Na een paar heel gezellige dagen op de wal, waarbij ik me lekker kon afreageren, stapten we weer in de boot, ik met lood in mijn schoenen. Het leek een redelijke dag, mooi voor de zeiltocht maar eenmaal op het IJsselmeer betrok de lucht en stak er een stevige wind op. Onze boot werd heen en weer geslingerd op de golven. In de doodsangst zat ik in de kuip en hield me met beide handen stevig aan de reling vast. Naar binnen gaan was geen optie want ik werd kotsmisselijk in de kajuit. Plotseling zie ik door de deuropening rook naar buiten komen. Mijn hart sloeg een slag over en in paniek riep ik: “de boot staat in de fik!” Wat had ik toen graag een mobieltje gehad om 112 te bellen! Mijn man sommeerde mij aan het roer te gaan zitten en de boot in de juiste koers te houden en hij haastte zich de kajuit in. Ik zat gebiologeerd met het roer in mijn hand naar beneden in de kajuit te kijken. Ik schrok op toen luid getoeter en geschreeuw over het water. Ik had helemaal niet op de koers gelet, was gefixeerd op wat er in de kajuit gebeurde en voer bijna tegen een andere zeilboot aan. De man op die boot trakteerde mij op een scheldkanonnade. Gelukkig kwam mijn man met een brandblusser tevoorschijn, pakte snel het roer over en legde aan de schreeuwende man uit wat er aan de hand was. Er was helemaal geen brand, de halon brandblusser was van zijn haak gevallen waarbij hij spontaan de hele inhoud de kajuit inspoot. Paniek voor niks. Wat was ik opgelucht toen we weer in Almere waren.

Ik besloot dat dit nooit mijn hobby kon worden!!

Will houdt van mooie verhalen. En ze opschrijven kan ze heel goed! In de rubriek WILL’S HOEKJE vertelt onze blogger Will over haar dagelijks leven en hoe nieuwe technologie daarin een grote of kleine rol speelt.