Het meisje zag er prachtig uit in haar geel-groene ensemble. De buurvrouw had, met eindeloos geduld, de groene klokrok en het gele truitje – in ajourpatroon – gebreid en eindelijk mocht zij het op zondag naar de kerk aan. Haar moeder had de avond daarvoor haar haren nat gemaakt met suikerwater en er papillotten in gedraaid. ‘s Morgens werden de papillotten eruit gehaald. Tijdens het kammen gilde het meisje het uit want het haar was keihard geworden en liet zich niet zo gemakkelijk kammen. Tot slot kreeg zij nog een enorme witte strik in het haar en ze was klaar voor de mis.

Moeder trok haar dochter trots door het middenpad naar bank elf waar de familie vaste plaatsen had. De mis duurt voor een kind van een jaar of zes veel te lang en weldra begon het meisje te wiebelen, plukken en zachtjes te neuriën. Moeder stootte haar regelmatig met een kwaad gezicht aan. Eindelijk was de mis afgelopen en gingen ze naar huis.

Over de bil

“Mama mag ik buiten spelen?” “Ja, maar je mag je niet vies maken hoor!” “Goed mama,” en weg was het meisje. Onderweg kwam ze haar vriendjes en vriendinnetjes tegen. “Zullen we een hut gaan bouwen?” “Ja, jottem!”. De kinderen gingen op zoek naar stenen, hout en wat ze maar konden gebruiken voor hun hut. Er lag bouwmateriaal genoeg want er werden heel veel nieuwe huizen gebouwd. Het meisje vond een hele berg prachtige stenen maar hoe kreeg ze die mee? Opeens wist ze het, ze verzamelde ze in haar rokje en hield de zoom als een tas over de stenen heen vast. Ze moest wel een paar keer lopen en had niet in de gaten dat haar rokje aan de voorkant alsmaar langer werd. Plotseling stond haar moeder voor haar neus en sloeg verbijsterd haar handen voor haar gezicht, almaar jammerend “Oh mijn god, wat heb je nu gedaan”? Het meisje was zich van geen kwaad bewust en keek haar moeder perplex aan. “Kijk eens naar je mooie rok?” Het meisje keek en zag dat de rok van voren tot bijna aan de grond kwam, er zaten gaten in en hij was helemaal vies geworden. De moeder werd steeds kwader en haar gezicht werd steeds roder. “Kom hier,” siste zij naar haar dochter. Het meisje zette het geschrokken op een lopen en met haar moeder achter haar aan rende zij twee blokjes om het huis. Uiteindelijk kreeg en oudere broer haar te pakken. Eenmaal binnen ging zij over de knie en van klits, klets, klandere van de ene bil op de andere, kreeg zij er flink van langs. Ze moest, midden op de dag, zonder eten naar bed. Liggen ging nog wel maar zitten op haar gloeiende billen was erg pijnlijk, ook de dagen erna nog…

Ik kan het weten want dat meisje was ik!

Will houdt van mooie verhalen. En ze opschrijven kan ze heel goed! In de rubriek WILL’S HOEKJE vertelt onze blogger Will over haar dagelijks leven en hoe nieuwe technologie daarin een grote of kleine rol speelt.