Gewapend met iPads en haakwerkje togen we naar het oppasadres waar we die middag en avond tot ergens in de nacht op 2 meisjes moesten passen.

Onder het genot van een lekker bakkie koffie- met- koek bespraken we alle ins en outs betreffende de kinderen.  We hadden een beetje gekruimeld en ik hoor ineens iemand roepen; “hé Google, stofzuigen. Ik zie vanuit mijn ooghoek een robot stofzuiger door de kamer schuiven. Nauwelijks van mijn verbazing bekomen roept één van de meisjes: hé Google ik wil kinderen voor kinderen horen en tegelijk schalt er een lied van kinderen voor kinderen uit de luidsprekers.  Eigenlijk vond ik het wel een beetje eng maar op mijn verzoek werd het uitgeschakeld.

We deden een gewoon ouderwets bordspel genaamd Kolonisten van Catan, de kinderversie want dan snappen we het beter. De meisjes waren er heel bedreven in en maakte ons helemaal in. Nadat het spel gespeeld was werd er gegeten en wat rondgedold met de meisjes. Om 6 uur wilde we het nieuws zien maar we kregen geen normale televisiezender te pakken, 3 afstandbedieningen op tafel maar het lukte niet om de tv aan te zetten. Ook de dames wisten niet hoe dat moest want in dit huis wordt geen tv gekeken, ze kijken naar Netflix, Videoland, Youtube en weet ik veel wat voor kanalen. Gelukkig hadden we onze IPads mee konden we in ieder geval spelletjes op doen en facebook bekijken maar helaas één van de IPads kende het wifi wachtwoord niet dus kon er maar eentje een spelletje doen.

Het werd bedtijd voor de meisjes en gedwee gingen ze mee naar boven en volgde het ritueel van tanden poetsen, pyjama’s aan, nog een verhaaltje vertellen, wat kletsen en dan het licht uit doen…….dat was te simpel gedacht van mij want hier in huis werkt niks normaal. Het licht was alleen via de IPads van de kinderen te bedienen.  

Dan is het ineens stil in huis, wat zullen wij gaan doen? Netflix ging wel aan dus maar een spannende film opgezocht om naar te kijken. Lekker  wijntje en hapjes erbij, gezellig.

 Om klokslag elf uur, midden onder het spannendste gedeelte van de film,  schoven ineens met veel geratel  de gordijnen dicht, we schrokken ons een ongeluk. Meteen daarop stopte de tv en ging het licht uit.  Daar zaten we in het donker! Met de zaklamp van mijn telefoon ging ik op zoek naar een lichtknopje en gelukkig die deed het, we hadden weer licht. Manlief ging een spelletje gummidrop doen, wat was ik blij dat ik gewoon een ouderwets, ongecompliceerd haakwerkje bij me had.

Will houdt van mooie verhalen. En ze opschrijven kan ze heel goed! In de rubriek WILL’S HOEKJE vertelt onze blogger Will over haar dagelijks leven en hoe nieuwe technologie daarin een grote of kleine rol speelt.